رفع و بستن فاصله بین دندان ها با ارتودنسی و بدون آن

 رفع فواصل بین دندان ها توسط ارتودنسی

فاصله بین دندان ها یکی از مشکلات رایجی است که افراد برای رفع آن و اصلاح طرح لبخند به کلینیک های دندانپزشکی مراجعه می کنند. خوشبختانه امروزه  ارتودنسی روش های مختلفی را برای بستن فاصله بین دندانی ارائه می دهد.

دلایل فاصله دار شدن دندان ها

فاصله میان دندان ها علت های بسیاری دارد که در این مقاله می خواهیم شما را با علل فواصل بین دندان ها آشنا کنیم

ارث بری ناهنجاری های دندان

دیاستم یا فاصله بین دندان ها معمولاً ارثی و نتیجه تفاوت اندازه بین دندان ها و فک است. چنانچه دندان ها کوچک باشد، فضایی بین دندان ها ایجاد می شود. در اکثر موارد فک یا بیش از اندازه برای دندان ها بزرگ است و وجود فضای اضافی باعث می شود دندان ها از هم فاصله بگیرند یا این که بالعکس فک برای دندان ها بسیار کوچک است و دندان ها به دلیل کمبود فضا به هم فشرده می شوند و یک یا چند دندان نامرتب می شود.

فرنوم لب

رشد بیش از حد لثه به ویژه فرنوم لب علت دیگر فاصله دار شدن دندان ها است. فرنوم لب بافت باریکی است که لب بالا را به خط لثه بین دو دندان پیشین متصل می کند. بزرگ بودن فرنوم لبی یا پایین بودن اتصال لب بالا غالباً باعث فاصله دار شدن دندان های پیشین (قدامی) فک بالا می شود. این عارضه دیاستم میانی نامیده می شود.

 دندان های غایب

نداشتن دندان از بدو تولد یا از دست دادن دندان در اثر سانحه و ضربه دیدن دیگر دلیل فاصله دار شدن دندان ها است. نداشتن دندان های ثنایای کناری در فک بالا گاهی افزایش فاصله بین دندانی را به دنبال دارد. دندان های ثنایای کناری به دندان هایی گفته می شود که در هر دو طرف دو دندان قدامی وجود دارد. در صورت وجود نداشتن این دندان ها دیگر دندان ها به سمت فضای خالی حرکت می کنند و غالباً چندین فاصله بین دندانی ایجاد می شود. از دست دادن دندان و اقدام نکردن برای پر کردن این جای خالی در نهایت به فاصله دار شدن دندان ها می انجامد.

کوچک بودن دندان ها

دندان های ثنایای کناری فک بالا گاهی کوچک و مخروطی شکل هستند که به آنها دندان میخی نیز گفته می شود.

بیماری پیشرفت لثه

 بیماری های لثوی با ضعیف کردن اتصال دندان باعث جدا شدن و فاصله گرفتن آنها از هم می شود.

انقباض پاپیل یا برآمدگی کوچک لثه

مثلث سیاهی با انقباض پاپیل های لثه واقع بین دو دندان ایجاد می شود.

مزایا بستن فاصله بین دندانی

فاصله بین دندان ها گاهی جویدن را دردناک می کند، شیوایی گفتار را مختل می کند یا باعث خارج شدن صدایی سوت مانند هنگام تلفظ بعضی حروف می شود. به علاوه احتمال پوسیدگی دندان های فاصله دار به دلیل گیر کردن غذا در این فضا بیشتر است. رفع فاصله بین دندان ها لبخند را زیباتر می کند و چهره ای جوان تر و سالم تر را به نمایش می گذارد. همچنین با بستن این فاصله درد ناشی از آن از بین می رود و دندان ها از آسیب دیدگی جدی در امان می مانند.

روش های بستن فاصله بین دندان ها

برای بستن فواصل بین دندان چند روش وجود دارد که در این مقاله با آن آشنا خواهیم شد

درمان ارتودنسی برای بستن فاصله بین دندانی

با استفاده از بریس می توان دندان ها را حرکت داد تا به هم نزدیک تر شوند و فاصله بین آن ها از بین برود.ارتودنسی به ویژه در حالتی مفید است که این فاصله عمومیت دارد و بین بیش از دو دندان به چشم می خورد. بریس برای توزیع یکنواخت فضای خالی و دستیابی به نتیجه بهتر به کار برده می شود. پس از این که فاصله بین دندان ها با بریس بسته شد، باید از ریتینر یا نگهدارنده استفاده شود، در غیر این صورت دندان ها حرکت می کند و دوباره فاصله دار می شود.

فرنکتومی

اتصالی عضلانی که از بافت لثه بین دو دندان تا بخش جلویی سقف دهان یا کام کشیده شده است، فرنوم نام دارد. اتصال فرنوم گاهی پایین تر از حد معمول است و باعث جدایی دندان های پیشین یا قدامی از هم و فاصله دار شدن آن ها می شود. این عارضه مانعی برای انجام ارتودنسی و بستن فاصله بین دندان ها نیست، اما احتمالاً لازم است فرنوم برداشته شود تا از باز شدن مجدد فاصله جلوگیری شود. به عمل جراحی برداشتن فرنوم یا بند لب فرنکتومی گفته می شود. بسته شدن فاصله بین دندان های پیشین پس از اتمام ارتودنسی باعث می شود فرنوم عضلانی تحت فشار قرار بگیرد. بنابراین عمل جراحی کوچکی به نام فرنکتومی به منظور دور کردن فرنوم از دندان ها و جلوگیری از فاصله دار شدن مجدد آن ها انجام می شود.

بستن فاصله ناشی از دندان غایب

چنانچه فاصله بین دندان ها نتیجه از دست دادن یا وجود نداشتن یک یا چند دندان باشد، درمان های زیر برای پر کردن فضای خالی دندان پیشنهاد می شود:

روکش دندان

از روکش دندان به عنوان پایه یا انکور پل (بریج) دندانی جایگزین دندان غایب استفاده می شود. روکش طلا هر چند بادوام تر است، اما رنگ طلایی آن کاملاً جلب توجه می کند. بنابراین اگر ترجیح می دهید روکشی غیرقابل تمیز از دندان های طبیعی داشته باشید، می توانید از روکش چینی یا پرسلنی استفاده کنید. البته روکش چینی از روکش طلا ضعیف تر است. روکش چینی به دلیل همرنگ بودن با دندان های طبیعی انتخاب مناسبی برای دندان های پیشین است، اما غالباً مقاومت لازم را ندارد تا جایگزین دندان های عقب دهان بشود که وظیفه جویدن و گاز زدن غذا را دارند.

روکش مناسبی که هم استحکام لازم را دارد و هم شبیه دندان طبیعی است، روکش چینی جوش خورده به فلز یا روکش چینی با پایه ایمپلنت است. این روکش استحکام روکش طلایی و زیبایی روکش چینی را یک جا دارد، برای دندان های جلو و عقب قابل استفاده است و عملاً غیرقابل تشخیص است.

پل یا بریج دندان یکی از پرکاربردترین درمان های دندان های غایب یا به شدت آسیب دیده است. پل هرچند به اندازه ایمپلنت مناسب نیست، اما راه حلی با ظاهر طبیعی و مقاومت بالا برای افرادی محسوب می شود که در اثر پوسیدگی، بیماری یا تروما دندان خود را از دست داده اند.

ایمپلنت دندان

ما درمان ایمپلنت یا کاشت دندان را تقریباً به تمام بیمارانی توصیه می کنیم که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند. مزایای ایمپلنت بر دیگر روش های درمان جایگزینی دندان چنان واضح است که بیمار در اغلب موارد بدون لحظه ای تردید تصمیم به کاشت دندان می گیرد. ایمپلنت دندان معمولاً از دو بخش اسکرو (پیچ) تیتانیومی و روکش دندان تشکیل می شود.  اگر از دست دادن دندان و اقدام نکردن برای جایگزینی آن دلیل فاصله دار شدن دندان ها باشد، توصیه می کنیم در اولین فرصت به دندانپزشکی مراجعه کنید؛ در غیر این صورت دیر یا زود با مشکلات جدی تری مواجه خواهید شد.

ونیر چینی

ونیر چینی یا پرسلینی پوسته های باریکی از چینی بادوام و مقاوم در برابر لکه است که به دندان های مشکل ساز چسبانده می شود. این عمل به حداقل آماده سازی نیاز دارد، دندان را ضعیف نمی کند و معمولاً ظرف فقط سه جلسه کامل می شود. تقریباً تمام بیماران می توانند ونیر را انجام دهند، به شرط آن که آسیب دیدگی دندان بسیار شدید نباشد و به درمان گسترده تری نیاز نداشته باشد.