وضعیت پریودنتال دندانهای نیش اکتوپیک بعد از درمان ارتودنسی

سلامت پریودنتال و پالپ دندان نیش

ارزیابی سلامت پریودنتال و  پالپ دندان های نیش پالاتال و باکال فک بالا بعد از تکمیل درمان ارتودنسی

متد و متریال  پریودنتال دندانهای

۱۵ بیمار که دندان نیش نهفته یکطرفه پالاتالی فک بالا داشتند و ۱۵ بیمار با نهفتگی یکطرفه نیش فک بالا در سمت باکال نمونه های این مطالعه را تشکیل می دادند. اطلاعات رادیوگرافیک و بالینی با فراخوانی بیماران بعد از یک دوره با میانگین ۱.۵۴ ± ۳.۸۲ سال پس از تکمیل درمان ارتودنسی جمع آوری گردید. در هر دو گروه دندان های نیش با موقعیت نرمال طرف مقابل به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند.

دندان های نیش نهفته

دندانهای نیش نهفته با موقعیت پالاتال عمق پاکت بیشتر، نمره تست الکتریکی پالپ بالاتر و سطح استخوانی پایین تر در قیاس دندانهای قرینه خود داشتند. دندانهای نیش اکتوپیک با موقعیت باکالی از شاخص پلاک، شاخص خونریزی لثه و عمق پاکت بیشتری برخوردار بوده و عرض لثه چسبنده کمتر، سطح بالاتر لثه، ارتفاع بیشتر تاج کلینیکی و نمره تست الکتریکی پالپ بالاتری نسبت به دندانهای قرینه شان داشتند. دندانهای نیش اکتوپیک باکالی نسبت به دندانهای نیش نهفته پالاتالی از نمره تست الکتریکی پایین تر و سطح استخوانی بالاتر برخوردار بودند.

نتیجه

تمامی نیش های اکتوپیک بعد از ارتودنسی از شاخص پلاک، شاخص خونریزی لثه، عمق پاکت ، سطح لثه، ارتفاع تاج کلینیکی و درجه تست الکتریکی پالپ بیشتر و بالاتری برخوردار بودند. عرض لثه چسبنده کمتر و سطح استخوانی پایین تری نیز نسبت به دندانهای قرینه خود داشتند.