مصاحبه با دکتر مسعود داودیان، متخصص ارتودنسی در خصوص سیر تحصیلی ایشان

سلام مسعود داوودیان هستم متولد اصفهان. دوره دبیرستان را در بهترین مدرسه اصفهان (تیزهوشان) گذراندم. در پایان سال سوم، از ریاضی به تجربی تغییر رشته دادم و با شرکت در کنکور تجربی موفق به کسب رتبه ۱۷ کشوری شدم. رشته دندانپزشکی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی تهران را انتخاب نمودم و بعد از پایان دوره ۶ ساله دندانپزشکی عمومی به خدمت سربازی و طرح رفتم. پس از آن در امتحان رزیدنتی دندانپزشکی شرکت کرده و با کسب رتبه اول رزیدنتی در سطح کشور وارد رشته تخصصی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی شدم. با پایان دوره سه ساله رزیدنتی موفق به احراز بورد تخصصی ارتودنسی شدم. اکنون هم در تهران مشغول فعالیت تخصصی بالینی در مطب های خصوصی خود هستم.

داستان جالبی دارد! همانطور که عرض کردم من رشته دوره دبیرستانم ریاضی بود و اتفاقا علاقه زیادی هم به ریاضی داشتم به گونه ای که جزء برترین های مدرسه در دروس ریاضی بودم ولی هیچگاه در المپیاد های مدرسه شرکت نکردم چون مطمئن بودم در کنکور سراسری موفق خواهم شد و المپیادها را به دلیل وقت گیر بودن قدری پرخطر می دیدم. از اینرو گمان می کردم شاید نتوانم تا مرحله ای در المپیادها پیش بروم که بدون کنکور اجازه ورود به دانشگاه را پیدا کنم.
از سویی خانواده همواره دوست داشتند من دکتر بشوم! خودم هم آن موقع احساس می کردم پزشکی نسبت به مهندسی آتیه بهتری به لحاظ کار و درآمد دارد. از اینرو سال آخر دبیرستان به رشته تجربی تغییر رشته دادم. مادرم تحت تأثیر مشاوره اطرافیان همواره سعی داشتند مرا به دندانپزشکی سوق دهند. ولی من با اعلام نتایج مرحله اول کنکور سراسری (نظام قدیم بودم) رشته پزشکی دانشگاه تهران را انتخاب کردم. روزی که قرار بود برگه انتخاب رشته را برای تحویل به دانشگاه ببرم متوجه شدم مادرم انتخاب اولم را بدون اطلاع من به دندانپزشکی شهید بهشتی تغییر داده اند به گونه ای که دیگر قابل تغییر نبود. بدین ترتیب ناخواسته در این مسیر قرار گرفتم!
در پایان دوره دندانپزشکی هم با وجود اینکه علاقه خاصی به رشته ارتودنسی نداشتم به دلیل کسب رتبه اول رزیدنتی، تصمیم به انتخاب این رشته گرفتم که برترین رشته تخصصی دندانپزشکی به لحاظ رتبه قبولی می باشد.

یکی از ویژگی های من در طول زندگی این بوده که اعتقاد داشته ام الزاما نباید به دنبال علاقه باشم به عبارت دیگر مصلحت را بر علاقه اولیه ترجیح داده ام. به گونه ای که در تمامی دوران تحصیل از دبستان تا دوره های تخصصی دانشگاه جزء برترین های علمی بین رقبای خود بوده ام. به این مفهوم که حتی اگر مسیری را به صِرف علاقه انتخاب نکرده باشم با انگیزه موفقیت در آینده با پشتکار دنبال می کنم و گمان می کنم این امر خود در دراز مدت علاقه را هم به ارمغان می آورد. در حال حاضر شغلم را دوست دارم و البته در کنار آن (شاید در قالب تفریح) به امور وب و رایانه هم علاقه بسیاری دارم و همواره سعی کرده ام از تلفیق این دو ضمن پیشبرد حرفه و شغلم اوقات خوشی را هم برای خود رقم بزنم.

نخستین بار در سال ۱۳۸۹ اقدام به راه اندازی یک وبسایت شخصی(www.dr-davoudian.com) نمودم که تنها با انگیزه ورود محتوای لازم برای بیمارانم در خصوص تشخیص و درمان های ارتودنسی بود. با گذشت یکسال به ذهنم رسید که بخش پرسش و پاسخ را هم برای کاربران اینترنتی پیرامون مشکلات ارتودنسی شان راه اندازی کنم. با انجام این کار ضمن افزایش بازدید وبسایت، میزان مراجعین مطبم هم افزایش یافت و رفته رفته رتبه سایتم در گوگل بالاتر رفت. این امر انگیزه مضاعفی شد که به این کار تنها به چشم تفریح نگاه نکنم. در ادامه علاوه بر سایت شخصی اقدام به ایجاد یک سایت غیر شخصی (www.mihanortho.com) پیرامون اخبار، مقالات و کلیه اطلاعات مرتبط با ارتودنسی نمودم. همچنین یک پورتال یا بانک اطلاعاتی دربرگیرنده پروفایل متخصصین ارتودنسی ایران (www.orthopage.ir) با هدف دسترسی آسانتر بیماران اقصی نقاط کشور به ارتودنتیست نزدیک محل سکونت شان با همکاری یکی از دوستانم تأسیس کردم. از سه سال هم پیش به طور میانگین روزانه ۶-۵ ساعت مفید، وقت صَرف تولید محتوا و بهینه سازی سایت هایم می کنم.
لازم به ذکر است که تابه الان بیش از 4000 هزاار سوال فقط در وبسایت های ما پاسخ داده شده ودر وبسایت و ایمیل و اینستاگرام و تلگرام پاسخگوی آنلاین  سوالات بیماران تا به الان بوده ایم و از اولین متخصصین ارتودنسی و شاید جزء اولین پزشکان ایرانی بودم که از 5 ،6سال قبل به صورت آنلاین و خیلی سریع پاسخگوی سوالات پزشکی بوده ام.