مراحل و تکنیکهای مختلف باندینگ ارتودنسی

 روش های جدید باندینگ

عمل چسباندن بریس به دندان‌ها (باندینگ) ظرف سی سال گذشته تغییرات چشمگیری داشته است. بخش عمده این تحول پی‌آمد عرضه مواد و روش‌های جدیدی است که باندینگ یا چسباندن موثر و مستقیم بریس به مینای دندان را ممکن ساخته است. روش متداول باندینگ بیست سال قبل به این صورت بود که متخصص ارتودنسی بند یا حلقه را دور هر دندان قرار می‌داد. هر چند این روش اتصال محکمی را برقرار می‌کرد، اما معمولاً بخش قابل توجهی  از فلز دیده می‌شد.

باندینگ ارتودنسی چیست

باندینگ ارتودنسی چسبی لایه‌ای با ضخامت کم است که به صورت لایه‌های نازک قدرت بیشتری دارد. از هر روشی که برای باندینگ استفاده شود، مستقیم یا غیرمستقیم، سفت کردن با نور یا مواد شیمیایی، بیشینه اثر چسبندگی به شرطی به دست می‌آید که متخصص ارتودنسی بر تکنیک باندینگ تسلط داشته باشد.

مزایای باندینگ غیر مستقیم

روش باندینگ در کلینیک تخصصی ارتودنسی  دکتر داودیان عمل جایگذاری بریس و براکت‌ها را سریع‌تر می‌کند و به دلیل چسبندگی بالا اطمینان حاصل می‌شود که براکت به خوبی در جای مشخص شده روی هر دندان باقی می‌ماند. به این ترتیب چسباندن بریس به دندان‌ها زمان کمتری می‌برد و بیمار مجبور نیست مدت طولانی رترکتورهای آزاردهنده گونه را که دهان را باز نگه می‌دارد، تحمل کند. از آنجایی که متخصص موقعیت دقیق براکت‌ها را روی مدل تعیین می‌کند، ضرورت انجام عمل دشوار جایگذاری مستقیم براکت‌ ارتودنسی روی دندان‌ها از بین می‌رود. بنابراین کوتاه‌تر و راحت‌تر شدن باندینگ و شل شدن تعداد کمتری از براکت‌ها از مزایای روش جدید باندینگ غیرمستقیم محسوب می‌شود.

آماده‌سازی قبل از باندینگ ارتودنسی

خشک بودن محیط درمان از آن رو بسیار مهم است که مواد مورد استفاده برای باندینگ باید روی سطح مینای تمیز اعمال شود. بسیاری از پرایمرها و بعضی از مواد چسب هیدروفیل یا آب دوست هستند، اما در صورت آلودگی با آب دهان عملکرد مناسبی نخواهند داشت. پروتئین‌های آب دهان به سرعت با سطح مینای دندان واکنش می‌دهند و به آن می‌چسبند و لایه‌ای به نام پلاک یا پلیکل تشکیل می‌شود که از باندینگ ارتودنسی مناسب جلوگیری می‌کند. در نتیجه در طول درمان سطح مینا باید به دور از زبان، گونه و لب‌ها نگه داشته شود.

روش باندینگ ارتودنسی

پشت بریس طراحی توری مانندی دارد. زمانی که چسب روی براکت و دندان زده می‌شود، ترکیب مینای آماده‌سازی شده و پایه مشبک براکت اتصال خوبی را به دست می‌دهد.

امروزه جایگذاری بریس و عمل باندینگ معمولاً طی مراحل زیر انجام می‌شود:

• دندان با خمیری بدون طعم پولیش زده می‌شود، این عمل مشابه پولیش زدن بعد از جرم‌گیری است.
• برای خشک نگه داشتن محیط درمان و بهتر دیدن دندان‌ها از رترکتور گونه استفاده می‌شود.
• دندان‌ها با جریان هوای ملایم خشک می‌شود، ماده آماده سازی کننده یا کاندیشنر (اسیداچ) روی سطوح جلویی دندان‌ها زده می‌شود و 30 ثانیه روی سطح باقی می‌ماند.
• اسید پاک می‌شود و دندان دوباره با هوا و ساکشن خشک می‌شود. پرایمر روی دندان زده می‌شود.
• سیمان باندینگ پشت بریس زده می‌شود، سپس بریس روی دندان قرار داده می‌شود.
• براکت در موقعیت دقیق روی دندان گذاشته می‌شود و سیمان باندینگ اضافی پاک می‌شود.
• اگر سیمان باندینگ به نور حساس باشد، می‌توان چسب را با تابش نور آبی سفت کرد. بعضی از عامل‌های باندینگ با مواد شیمیایی سفت می‌شوند و با نور واکنش نمی‌دهند.
• رترکتور گونه برداشته و سیم‌ها قرار داده می‌شود.

مدت زمان درمان باندینگ  

کل درمان باندینگ 10 تا 20 دقیقه طول می‌کشد که بخش اعظم آن صرف جایگذاری بریس و محکم کردن با نور می‌شود. پیشرفت‌های اخیر به دست آمده در زمینه سفت کردن با نور استفاده از نورهای LED را ممکن ساخته است که طول موج نور را باریک می‌کند و در نتیجه مدت زمان لازم برای سفت کردن چسب را کاهش می‌دهد. نورهای هالوژنی قدیمی‌تر باید 15 تا 20 ثانیه روی هر براکت تابانده می‌شد، حال آن که نور LED این زمان را به نصف تقلیل داده است. زمان لازم برای نورهای پلاسما حتی از این هم کمتر است و تابش لازم برای هر براکت فقط 3 ثانیه است.

پس از باندینگ ارتودنسی

عمل باندینگ ارتودنسی کاملاً بدون درد است، هر چند طولانی بودن عمل ممکن است اندکی آزاردهنده باشد. رترکتور گونه که برای موثر بودن باندینگ ارتو دنسی ضروری است، لب‌ها و گونه‌ها را می‌کشد و کل دهان پس از اتمام باندینگ کاملاً خشک می‌شود. لب‌ها و گونه‌ها به سرعت بهبود می‌یابد و خشکی و طعم بد دهان را نیز می‌توان با شستشو برطرف کرد.