روند تکاملی ارتودنسی ثابت

روند تکاملی ارتودنسی

از یک صد سال قبل با تلاش دکتر ادوارد آنگل (پدر علم ارتودنسی)، ارتودنسی ثابت پایه ریزی شد. از آن زمان تاکنون دستگاه های متفاوتی توسط دانشمندان مختلف طراحی و ساخته شده و تنوعی از روش های درمانی ارتودنسی متحرک و ثابت به دنیای علم ارتودنسی ارائه شده است. هر روش با توجه به توانایی ها و ضعف های خود، زمانی مورد استفاده قرار گرفته و گاهی هم با پیدایش دستگاه ها و روش های جدیدتر منسوخ شده است. یکی از رایج ترین شیوه های درمانی ارتودنسی که قدمت بیشتری داشته و هنوز هم با تغییراتی که در آن ایجاد شده، گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرد، روش «استاندارد اج وایز» است. این روش از ابتدای قرن بیستم تا حدود ۳ دهه قبل در کل دنیا فراگیر بود ولی با پیدایش روش های دیگر که نوع تغییریافته و اصلاح شده آن است، به تدریج فراگیری خود را از دست داده و در حال حاضر عمدتا در دانشکده های دندان پزشکی به عنوان پایه اصلی آشنایی با ارتودنسی ثابت به دانشجویان دوره های تخصص ارتودنسی آموزش داده می شود.

روش «سیم های مستقیم» توسط دکتر «اندرو» ابداع شد و به عنوان نسل اول این روش شناخته می شود حدود ۴ دهه قبل، روش های درمانی ارتودنسی دچار تحول شگرفی کرد. این روش بر پایه نقش کلید اکلوژن بنا شده بود. در این روش با حذف استفاده از خم کردن سیم های ارتودنسی، از سیم های آماده و پیش ساخته بدون نیاز به خم، درون شیار براکت ها استفاده می شد و تعیین موقعیت دندان ها با توجه به پیش بینی زوایای مربوط به هر یک از آنها در براکت مربوطه انجام می گرفت. این روش در کاهش زمان مورد نیاز در کلینیک جهت ویزیت بیمار و رفع اشتباهات فردی دندانپزشک در ساخت سیم های مورد نیاز موثر بود ولی همچنان در برخی از موارد نیاز به خم کردن سیم ها وجود داشت. از طرفی با توجه به نوع اعمال نیرو در این روش تکیه گاه دندانی تضعیف می شد و بنابر این نیاز به تقویت تکیه گاه بیشتری نظیر استفاده از وسایل ارتودنسی خارج دهانی وجود داشت.

نسل دوم سیم های مستقیم توسط دکتر «روت» معرفی شد که برخی از مشکلات نسل اول را مرتفع نمود. در این روش با اصلاحاتی که در براکت ها انجام گرفته بود، نیاز به استفاده از براکت های مختلف برای هر ناهنجاری خاصی به حداقل رسیده بود و بنابراین بیشتر مورد استقبال عموم متخصصین ارتودنسی قرارگرفت.

فصل مشترک همه روش ها قبلی نیاز به بسته شدن سیم ارتودنسی در داخل شیار براکت ها با استفاده از اورینگ یا سیم های نرم است. در پی پیشرفت تکنولوژی براکت های جدیدی به دنیای ارتودنسی معرفی شد. در این روش ها نیازی به بستن سیم ارتودنسی داخل شیار براکت ها با استفاده از سیم نرم ارتودنسی یا الاستیک وجود نداشته و با داشتن یک کلید یا قفل تعبیه شده روی براکت، سیم درون شیار براکت به راحتی مهار می شود. این براکت ها انواع مختلفی داشته و به صورت فعال و غیرفعال ساخته شده اند. سیم های مستقیم به دلیل اعمال نیروی ملایم و تدریجی و در حد تحمل بافت های زنده و به دلیل نداشتن دوره تاخیری در حرکت دندان، درمان سریع تر را امکان پذیر می کند. به دلیل تکنولوژی بالاتر در تولید آن و جدید بودن قیمت این سیستم چیزی حدود ۴ تا ۵ برابر سیستم های متداول ارتودنسی است. در این سیستم درمان ارتودنسی بدون کشیدن در موارد معینی تسهیل می گردد. ضمنا ویزیت های مربوط به این روش جهت تعویض سیم ها معمولا ۳ ماه یکبار است که کار مراجعه بیمار به مطب را به حداقل می رساند.