کش ارتودنسی

وظیفه حرکت دادن دندان‌ها در امتداد خط لثه و در زاویه‌ی مناسب دور از لثه بر عهده براکت، سیم و لیگاچور است، اما کش (الاستیک یا رابر بند) قوس فک را رو به جلو یا عقب می‌کشد تا با دندان‌های بالا و پایین ردیف شود، لبخند زیباتر شود و دندان‌ها به خوبی روی هم قرار گیرد. از کش ارتودنسی برای تسریع عمل حرکت دادن یا صاف کردن دندان یا دندان‌ها نیز استفاده می‌شود.

اورینگ، کش کوچکی است که دور هر براکت قرار می‌گیرد و از آن برای نگه داشتن سیم در شیار براکت استفاده می‌شود. اورینگ عموماً در رنگ‌های مختلف عرضه می‌شود و برای حفظ سیم ارتودنسی داخل براکت ها استفاده می گردد.

رابر بند تا حدی بزرگتر از اورینگ است، اما همان تنوع رنگ را دارد و از آن برای وارد کردن فشار به فک استفاده می‌شود تا بایت اصلاح شود و حالت دیپ‌بایت وآندربایت کاهش یابد. شکل‌بندی‌های گوناگونی برای رابربند وجود دارد که پرکاربردترین آن‌ها قوس داخلی از بالا به پایین است.

متخصص ارتودنسی با توجه به شیوه در نظر گرفته شده برای حرکت دندان‌ها روش اتصال کش به دندان‌های تعیین شده را به بیمار آموزش می‌دهد. متداول‌ترین شکل‌بندی‌های کش ارتودنسی عبارت است از:

کش ارتودنسی کلاس 2
این الاستیک معمولا از هوک (قلاب) نیش بالا به قلاب آسیای اول یا دوم پایین متصل می‌شود. این کش به حرکت رو به عقب دندان‌های بالا و  حرکت رو به جلوی دندان‌های پایین کمک می‌کند.

 این نوع نیز مانند الاستیک کلاس 2 از هوک دندان نیش بالا شروع می‌شود و در یک راس به هوک دندان آسیای کوچک (یا دندان نیش پایین) و در راس دیگر به هوک دندان آسیای اول یا دوم متصل می‌شود و یک مثلث ایجاد می‌کند. الاستیک مثلثی حرکت رو به عقب دندان‌های بالا و رو به جلوی دندان‌های پایین را تسهیل می‌کند و به روی هم قرار گرفتن دندان‌های عقب کمک می‌کند.

الاستیک کلاس 3 ارتودنسی
 این کش از نیش پایین شروع می‌شود و به سمت دندان‌های آسیای اول یا دوم بالا می‌رود. کش کلاس 3 حرکت رو به جلوی دندان‌های بالا و رو به عقب دندان‌های پایین را تسهیل می‌کند که حرکتی برعکس جابجایی ناشی از الاستیک مثلثی کلاس 2 است.

کش  ارتودنسی کلاس 1
این الاستیک از هوک دندان آسیای اول یا دوم بالا به سمت هوک نیش بالا کشیده می‌شود و دندان‌ها را به طرف یکدیگر می‌راند تا فاصله بین آن‌ها بسته شود. این کش بر روی دندان‌های فک پایین نیز قابل استفاده است.

الاستیک جعبه‌ای ارتودنسی
 این کش به چهار دندان، دو دندان در بالا و دو دندان در پایین متصل می‌شود و شکلی چهارگوش یا جعبه‌ای شکل ایجاد می‌کند. این شکل‌بندی بر روی تمام دندان‌ها قابل اجرا است، اما عموماً برای دندان‌های عقب به کار برده می‌شود. هدف استفاده از آن کمک به روی هم قرار گرفتن دندان‌ها است.

کش مثلثی پیشین ارتونسی
این کش ارتودنسی معمولا از هوک نیش بالا به هوک‌های نیش و آسیای کوچک اول پایین کشیده می‌شود تا شکلی سه گوش ایجاد شود. این شکل‌بندی برای اصلاح اپن‌بایت یعنی حالتی مناسب است که دندان‌های جلوی بالا روی دندان‌های جلوی پایین قرار نمی‌گیرد.

بر روی بسته‌بندی کش‌ ارتودنسی سه ویژگی مهم آن‌ها یعنی قطر، قدرت و نام آن‌ها درج شده است. منظور از قطر پهنای کش است که برحسب اینچ بیان می‌شود.