فلسفه ریتنشن ارتودنسی

ریتنشن چیست؟

در پایان درمان ارتودنسی، دستگاههای شما خارج می شوند. مرحله بعدی ریتنشن نامیده می شود. نگهدارنده یا ریتینر ها به منظور حفظ دندانها در موقعیت جدیدشان استفاده می شوند تا زمانی که استخوان، لثه و عضلات به وضعیت جدید دندانها عادت کنند.

کاربرد ریتنشن

دندانها توسط استخوان، الیاف الاستیک و نسج لثه که اطراف ریشه را می پوشانند ساپورت می شوند. با حرکت دندانها، استخوان به آرامی تحلیل رفته و الیاف الاستیک کشیده می شوند. به منظور اینکه دندانها در موقعیت جدیدشان بمانند، مرحله ای تحت عنوان ریتنشن جهت بازسازی این انساج لازم است. استخوان جدید می بایست رشد کرده و دور دندانها محکم گردد. الیاف تحت کشش نیز تحلیل رفته و الیاف جدید جهت ساپورت موقعیت جدید جایگزین می شوند. توجه به این نکته مهم است که این بازسازی در شرایطی که دندانها دیگر حرکت نمی کنند و به طور معمول دوازده ماه به طول می انجامد. بنابراین خصوصا” طی ماههای نخست می بایست نگهدارنده ها روز و شب به طور مرتب استفاده شوند. البته نگهدارنده های متحرک موقع غذا خوردن خارج می شوند.

مدت زمان استفاده از ریتنشن

بعد از ۱۲ ماه پروسه ای را به منظور سنجش ثبات دندانها آغاز می کنیم به گونه ای که طی روندی کنترل شده مدت استفاده از نگهدارنده ها را از حالت تمام وقت به نیمه وقت (شبها) به تدریج کاهش می دهیم. امکان این تغییر به فاکتورهای گوناگونی بستگی دارد، از قبیل: شدت مشکل اولیه، میزان همکاری شما طی دوازده ماه اول بکارگیری نگهدارنده ها، عادات دندان قروچه و میزان انگیزه در ادامه استفاده از نگهدارنده ها. توصیه می گردد گذاشتن ریتینر ها (در صورت متحرک بودن) طی شب ها ادامه یابد تا وقتیکه دندانهای عقل کاملا” رویش یابند و یا خارج شوند.

حفظ دندان ها در موقعیت صحیح توسط ریتنشن

در انتهای دوره ریتنشن فعال هنگامیکه تکلیف دندانهای عقل نیز روشن شده است، ما بیماران را تشویق می کنیم ریتینرهایشان را دست کم به صورت پاره وقت جهت ثبات درازمدت بگذارند. بدن انسان دینامیک است، همانگونه که با افزایش سن پوست چروک می شود، موها خاکستری می گردد، دندانهایمان نیز جابجا می شوند. خوشبختانه این جابجایی ها اندک و آرام رخ می دهند. هر چقدر مشکل اولیه شدیدتر باشد، تمایل برای ریلاپس نیز بیشتر خواهد بود. استفاده از نگهدارنده ها دست کم برای شب ها بهترین گارانتی ممکن برای حفظ دندانهای شما در موقعیت صحیح می باشد.

جلسات ریتنشن

قرارداد اولیه ریتینرها را پوشش نمی دهند. به علاوه ویزیت های بعد از دو سال از پایان درمان ارتودنسی مستلزم پرداخت هزینه هستند. تنظیم وقت جلسات ریتنشن بر عهده خود بیمار می باشد که به طور معمول ۳ ماه یکبار برای سال نخست و سپس دست کم سالی یکبار برای دو سال بعد خواهد بود.