اگر درمان ارتودنسی توسط متخصص مجرب ارتودنسی و به طور صحیح انجام شود عوارض احتمالی آن بسیار محدود خواهد شد اما آنچه که به عنوان عوارض ارتودنسی مطرح است، غالبا مربوط به عوارض درمان‌هایی است که توسط افراد فاقد صلاحیت انجام می‌شود و در دو گروه کلی مشکلات فکی و جابه‌جایی دندانها تقسیم‌بندی می‌شود. آگاهی از این مشکلات در تصمیم‌گیری آینده شما حائز اهمیت خواهد بود.
متخصصین ارتودنسی در کلینیک تخصصی ارتودنسی دکتر داودیان مناسب بودن درمان ارتودنسی را پس از بررسی سابقه بیمار و پرونده کامل دندانها، معاینه دقیق دهان و دندانها، رادیوگرافی های دندانی-فکی و عکس گرفتن از دندانها و صورت تعیین می‌کنند. سپس متخصصین ما بهترین طرح درمان را با توجه به وضعیت دندانها و فک‌ها و خواسته‌های بیمار پیشنهاد می‌دهند تا هیچ گونه اثر جانبی یا عوارض نامطلوب بروز نیابد. برای دریافت وقت مشاوره کافیست با شماره‌های 88875145– 66520980 تماس حاصل نمایید یا از طریق تلگرام با متخصصین ما سوالات خود را مطرح فرمایید.
عوارض احتمالی درمان ارتودنسی
توجه داشته باشید که تمام عوارضی که در ادامه آمده است بسیار نادر بوده و اگر درمان تحت نظر متخصص ارتودنسی صورت گیرد و همکاری بیمار را نیز به دنبال داشته باشد احتمال بروز آن‌ها به صفر خواهد رسید.
افزایش احتمال پوسیدگی دندان و زخم شدن دهان
بریس یا بخش‌های تشکیل‌دهنده آن غشاء مخاطی دهان را تحریک می‌کند و باعث زخم شدن دهان می‌شود. به ویژه این که در درمان ارتودنسی ثابت به سختی می‌توان ذرات غذا را خارج کرد و در نتیجه جرم و پلاک داخل و اطراف وسایل ارتودنسی جمع می‌شود. بنابراین برای جلوگیری از پوسیدگی، دی‌کلسیفیه شدن و تغییر رنگ و بدرنگ شدن مینای دندان باید مراقبت بیشتری انجام شود. یکی از روش‌های مناسب رعایت بهداشت دهان و دندان استفاده از زایلیتول است.
با رعایت بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه از خطر پوسیدگی می‌توان جلوگیری کرد. توجه داشته باشید در اکثر موارد رعایت نکات لازم توسط بیمار بسیار مهم است و می‌تواند به پیشرفت روند درمان کمک کند.
تحلیل ریشه و از دست دادن دندان
بریس گاهی همان طور که دندانها را حرکت می‌دهد، تا حدی باعث تحلیل ریشه می‌شود و همچنین آسیب بالینی واقعی به دندانها می‌زند که لق شدن و افتادن یک یا چند دندان را به دنبال دارد. اگر چه آسیب‌های وارد شده در مراحل اولیه در عکس‌های رادیولوژی دوره‌ای مشخص می‌شود، اما از آنجایی که رادیوگرافی احتمال بروز ناراحتی تیروئید و ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد، نمی‌توان هر بار دستور رادیوگرافی داد. با دقت در مقدار و مدت اعمال نیروی ارتودنسی می‌توان از این عامل خطر پیشگیری نمود.
مسمومیت با فلز در اثر براکت و ریتینر
اثرهای جانبی بسیار جدی در اثر استفاده از بریس استیل ضدزنگ به دلیل واکنش دادن نیکل با دیگر فلزات موجود در دهان یا به دلایل دیگری مانند واکنش دادن بریس با عامل‌هایی چون تلفن همراه و وای فای یا کنترل استرس کاذب جئوپاتیک گزارش شده است. این عوارض در بازه‌ای از آشفتگی ذهنی تا مرگ متغیر است و بیانگر این نکته است که فلزات موجود در وسایل ارتودنسی ممکن است مسمومیت جسمی و یا ذهنی را به دنبال داشته باشد.
عوارض موضعی ایمپلنت
در ادامه خلاصه‌ای از عوارض موضعی و یا سیستمی پس از ایمپلنت بریس حاوی نیکل یا نگهدارنده (ریتینر) طلایی ذکر می‌شود که از سوی بیماران مختلف گزارش شده است. بدیهی است که این فهرست به دلیل کوچک بودن نمونه آزمایش کامل نیست. این علائم گاهی به سرعت پس از شروع درمان بروز می‌یابد که در این مرحله ارتباط دادن علائم با ارتودنسی آسان است، اما گاهی به تدریج در مدت چند هفته تا چند ماه بروز می‌یابد.
- آشفتگی ذهنی، بی‌خوابی، فراموشی کوتاه مدت یا درازمدت
- اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی (ADHD)
- آکنه شدید
- کاهش اشتها و بی‌میلی به غذا که کاهش وزن شدید را به دنبال دارد.
- خستگی مزمن
- سر درد
- افسردگی
- کرخی و بی‌حسی بدن
- گلو درد، سرفه، سرماخوردگی تشدید شونده
- استفراغ و حالت تهوع مزمن
- بدمزه بودن دهان
- سرگیجه
- بی‌خوابی
- درماتیت
- درد مفصلی
عوارض ناشی از ارتودنسی
چنانچه علائم ناشی از ارتودنسی باشد، علائم با برداشتن بریس یا پلاک نگهدارنده ریتینر از بین می‌رود، سلامتی به تدریج یا به سرعت بهبود می‌یابد و یا به وضعیت معمول برمی‌گردد. البته تمام بیماران ارتودنسی پس از شروع درمان با چنین علائم واضحی روبرو نمی‌شوند، مگر آن که شرایط خاصی مانند حساسیت شدید به فلز وجود داشته باشد. از طرفی بروز نیافتن علائم نیز به این معنا نیست که هیچ آسیبی به بدن وارد نشده است.
صدمه دیدن مفصل گیجگاهی-فکی
چنانچه ارتودنسی توسط متخصص مجرب انجام نشود، احتمال آسیب دیدن مفصل فکی گیجگاهی وجود خواهد داشت. درمان ارتودنسی گاهی عفونت کردن استخوان فک و سوراخ شدن استخوان را به دنبال دارد.
تحلیل رفتن مینای دندان
آن گروه از بیمارانی که در بازه سنی بیست تا سی سالگی به مدت دو تا سه سال شب‌ها از پلاک نگهدارنده استفاده کرده‌اند و پس از آن برای دو هفته متمادی نگهدارنده‌ها را محکم کرده‌اند با ساییدگی مینای دندان‌های پیشین از خط لثه به پایین تا موازات خطی مواجه می‌شوند که لبه بالای وسیله ارتودنسی در آن محل، به پهنای تقریبی 2 میلی‌متر به دندان فشار آورده است. مینای دندان آن‌قدر ضعیف می‌شود که به راحتی هنگام مسواک زدن جدا می‌شود. بیمار زمانی متوجه تحلیل رفتن مینای دندان می‌شود که آسیب به حد جدی رسیده باشد.
کشیدن دندان دائمی
کشیدن دندان در درمان ارتودنسی به نظر پزشک و نوع نامرتبی دندانها دندان بستگی دارد. در اکثر موارد متخصص تلاش می‌کند تا بدون کشیدن دندان رویکرد درمان را ادامه دهد اما در صورتی که نیاز به کشیدن دندان باشد، سعی بر این است که این تعداد در حد کم باشد.
