انواع وسایل و تجهیزات ارتودنسی

آشنایی با انواع تجهیزات ارتودنسی

در رشته ارتودنسی از واژگان تخصصی برای نامیدن تمام قطعات تشکیل دهنده بریس استفاده می‌شود. بهتر است تمام بیماران تحت درمان ارتودنسی با این اصطلاحات آشنا باشند، تا در صورت آسیب دیدن، شکستن یا از جا درآمدن آن‌ها یا احساس ناراحتی در ناحیه خاصی از دهان راحت‌تر بتوانند مشکل خود را بیان کنند.

متخصص ارتودنسی دندان‌ها را با استفاده از وسایل و تجهیزات ثابت و متحرک مختلفی ردیف و مرتب می‌کنند که از آن جمله می‌توان به بریس‌های فلزی، بریس سرامیکی دیمون، بریس لینگوال، ارتودنسی نامرئی، نگهدارنده یا ریتینر و فیس ماسک اشاره کرد. حفظ سلامت دندان‌ها و لثه‌ها مقدم بر هر چیز دیگر است؛ ما در کلینیک تخصصی ارتودنسی دکتر داودیان با بهره‌گیری از همکاری متخصصین ارتودنسی و دندانپزشکان مجرب و با استفاده از جدیدترین روش‌های درمان و پیشرفته‌ترین تجهیزات سلامت دهان و دندان بیماران را در طول ارتودنسی تامین می‌کنیم. برای دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره‌های 88875145– 66520980 تماس حاصل فرمایید یا از طریق تلگرام سوالات خود را مطرح فرمایید.

انواع بریس

در این مقاله قصد داریم شما را با انواع بریس و ویژگی های هر یک از بریس ها آشنا سازیم.

بریس فلزی

بریس فلزی پرکاربردترین نوع بریس است که از استیل ضدزنگ گرید بالا تهیه می‌شود. بریس‌های فلزی امروزی کوچک‌تر، زیباتر و راحت‌ترند.

بریس شفاف (سرامیکی یا دیمون)

بریس‌های سرامیکی از مواد شفاف ساخته می‌شود و به دلیل ظاهر زیبا و عدم جلب توجه اطرافیان در میان بیماران بزرگسال طرفداران بی‌شماری دارد. یگانه نقطه ضعف بریس سرامیکی شکننده بودن آن و تغییر رنگ دادن بست‌های کشی (اورینگ ها) در فاصله بین دو ویزیت است.

بریس شفاف از مواد شفاف ساخته می‌شود و به دلیل ظاهر زیبا و عدم جلب توجه اطرافیان در میان بیماران بزرگسال طرفداران بی‌شماری دارد.

بریس لینگوال یا زبانی

بریس زبانی یا لینگوال ارتودنسی پشت دندانی نوع جدیدتری از بریس فلزی است که به سطوح پشتی دندان‌ها متصل می‌شود و برای دیگران قابل تشخیص نیست.

ارتودنسی نامرئی

در ارتودنسی نامرئی از مجموعه پلاک‌ها یا الاینرهای شفافی استفاده می‌شود که با شبیه‌سازی رایانه‌ای تهیه می‌شوند. این پلاک‌ها به تدریج دندان‌ها را حرکت می‌دهند. ارتودنسی نامرئی برای بیماران بزرگسال دچار مشکلات بایت خاص کاربرد دارد. اگر می‌خواهید بدانید که آیا متقاضی مناسبی برای ارتودنسی نامرئی به شمار می‌روید یا خیر، با ما تماس بگیرید.

دستگاه‌های ارتودنسی

در کنار بریس‌ها از دستگاه‌های دیگری نیز برای جابه جا کردن دندان‌ها و فک و درست کردن جای آن‌ها استفاده می‌گردد، که عبارتند از:

فیس ماسک

فیس ماسک جهت تحریک رشد فک بالا به سمت جلو و پایین استفاده می شود. بهترین سن درمان با این دستگاه قبل از ۱۰ سالگی در بیمارانی است که فک پایین آنها نسبت به فک پایین جلوتر می باشد.

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

هر گونه وسیله ثابت یا متحرکی که پس از اتمام درمان ارتودنسی برای نگه داشتن دندان‌ها در محل جدید به کار برده می‌شود، ریتینر یا نگهدارنده نام دارد.

ریتینر یا نگهدارنده

هربست ا هدف جلو کشیدن فک پایین و اصلاح بایت به دندان‌های آسیاب بالا و پایین متصل می‌شود.

هربست

یکی از شایع‌ترین مشکلات مربوط به بی‌نظمی دندان‌ها جلوتر بودن دندان‌های فک بالا از دندان‌های فک پایین است. این مشکل غالباً به کوچک بودن فک پایین و عقب بودن آن مربوط می‌شود؛ بنابراین سعی می‌شود رشد فک پایین تحریک شود. دستگاه هربست ارتباط بهتری را بین فک بالا و پایین برقرار می‌کند. این دستگاه با هدف جلو کشیدن فک پایین و اصلاح بایت به دندان‌های آسیای بالا و جلویی پایین متصل می‌شود.

دستگاه نانس

دستگاه نانس به عنوان فضانگهدار ارتودنسی در فک بالا برای حفظ فضا در زمان انتظار برای درآمدن تمام دندان‌های دائمی به کار برده می‌شود.

دستگاه نانس در فک بالا برای حفظ فضا در زمان انتظار برای درآمدن تمام دندان‌های دائمی به کار برده می‌شود.
دیستال جت دستگاه ثابتی است که برای عقب بردن دندان‌های آسیاب بالا روی کام یا سقف دهان قرار داده می‌شود.

دیستال جت

دیستال جت دستگاه ثابتی است که برای عقب بردن دندان‌های آسیای بالا روی کام یا سقف دهان قرار داده می‌شود. مدت زمان استفاده از این دستگاه معمولاً 6 ماه است.

دستگاه اصلاح عادت

این دستگاه به دندان‌های آسیای بالا متصل می‌شود و تا پشت دندان‌های پیشین جلو می‌آید. این دستگاه مانند یک مانع عمل می‌کند و از قرار دادن انگشت شست یا دیگر انگشتان روی سقف دهان جلوگیری می‌کند. به علاوه دستگاه اصلاح عادت زبان را هنگام بلع عقب نگه می‌دارد.

دستگاه اصلاح عادت به دندان‌های آسیاب بالا متصل می‌شود و تا پشت دندان‌های پیشین جلو می‌آید.

اجزاء بریس

آگاهی از اسامی قطعات تشکیل دهنده بریس مکالمه بین بیمار و متخصص ارتودنسی را راحت‌تر می‌سازد و بیمار با اعتماد به نفس بیشتری درباره مشکل خود صحبت می‌کند. به این ترتیب بیمار مشارکت بیشتری در روند درمان می‌یابد و خواسته‌ها و نیازهای خود را با وضوح بیشتری بیان می‌کند. همچنین چنانچه بخش معینی از بریس نیاز به تنظیم یا تمیز کردن داشته باشد، بیمار بهتر متوجه توصیه‌های متخصص می‌شود. پنج بخش اصلی بریس عبارت است از:

سیم ارتودنسی

سیم ارتودنسی با براکت یا دیگر اتصالات ارتودنسی در جای خود نگه داشته می‌شود و وظیفه حرکت دادن دندان‌ها را در طول درمان به عهده دارد. این سیم عمدتاً از استیل ضدزنگ تهیه می‌شود، اما امروزه از تیتانیوم نیز برای ساخت آن استفاده می‌شود. سیم ارتودنسی در بریس‌های شفاف، همرنگ دندان تهیه می‌شود تا هیچ یک از اطرافیان متوجه تحت درمان بودن شما نباشند.

براکت ارتودنسی

براکت با سیمان همرنگ روی دندان چسبانده می‌شود یا این که برای اتصال آن از بند استفاده می‌شود. براکت معمولاً از استیل ضدزنگ یا سرامیک شفاف تهیه می‌شود. وظیفه براکت هدایت و نگه داشتن سیم قوسی در محل مناسب است.

بند فلزی

حلقه کوچکی، معمولاً از جنس استیل ضدزنگ با سیمان روی دندان چسبانده می‌شود. بند برای نگه داشتن دیگر اتصالات ارتودنسی نظیر هوک یا قلاب، براکت یا نگین و تیوب یا لوله به کار برده می‌شود.

بند فلزی

لیگاتور کش کوچکی است که با قرار گرفتن روی براکت آن را روی سیم نگه می‌دارد

لیگاتور(بست کشی) یا اورینگ

لیگاتور کش کوچکی است که جهت نگه داشتن سیم ارتودنسی روی براکت ها بکار می رود. لیگاتورها در رنگ‌های مختلف عرضه می‌شود و بیمار دامنه انتخاب گسترده‌ای از سفید تا رنگ‌های شاد دارد.

کش ارتودنسی

کش یا رابر بند الاستیکی یکی از اجزا متحرک بریس است که به هوک‌ها (قلاب‌های) روی بریس متصل می‌شود. این کش قدرت و توانایی حرکت دادن دندان در جهت‌هایی را دارد که انجام آن با استفاده از بریس دشوار یا غیرممکن است. گاهی از سیم های نازک فلزی تحت عنوان کوبایاشی جهت ایجاد قلابی دور براکت استفاده می شود تا کشی ارتودنسی به آن وصل شود. از هوک نیز برای اتصال کش کمک گرفته می شود؛ هوک ها روی براکت ها یا بند ارتودنسی می باشند.

کش یا رابر بند الاستیکی یکی از اجزا متحرک بریس است که به هوک‌ها (قلاب‌های) روی بریس متصل می‌شود

جدا کننده یا سپریتور

جداکننده های کشی یا الاستیکی نوارهای کشی ظریفی هستند که حدود یک روز قبل از جایگذاری بندهای ارتودنسی بین دندان‌ها قرار داده می‌شود. شیوه قرار دادن جدا کننده بین دندان‌ها تا حد زیادی شبیه به کشیدن نخ دندان است. متخصص ارتودنسی جدا کننده را در فاصله کم بین دندان‌ها فرو می‌کند.

فنر مارپیچ (کویل اسپرینگ)

فنر مارپیچ یا کویل اسپرینگ قطعه‌ی مارپیچی است که بین دو دندان روی سیم قوسی قرار داده می‌شود. کاربرد این فنر باز کردن فضای بین دو دندانی است که به هم فشار می‌آورند.