ارتودنسی و بیماری های خاص

شدت بیماری آسم از خفیف تا شدید متفاوت است. کودکان مبتلا به آسم شدید دارای علائمی هستند و این بیماری رشد و کارکرد ریه‌های انها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بین آسم و تحلیل ریشه خارجی و همچنین کوتاه شدن خفیف ریشه دندان ها طی ارتودنسی، ارتباطی نه چندان قطعی کشف شده است.
فیبروز کیستیک شایع‌ترین اختلال کروموزومی غیرجنسی محدودکننده زندگی کودکان در میان نژاد اروپایی است. فیبروز کیستیک هیچ درمانی ندارد و اکثر بیماران بیشتر از ۲۰ یا ۳۰ سالگی عمر نمی‌کنند. رابطه داروها در اختلالات دستگاه تنفسی مورد بحث قرار گرفته است، توصیه نهایی آن است که قبل از شروع درمان ارتودنسی باید با پزشک بیمار تماس گرفت تا میزان شدت و پیشرفت بیماری ارزیابی شود.

اکثر افرادی که مبتلا به اختلالات صرع یا حمله ناگهانی هستند می‌توانند از مراقبت‌های اولیه درمان ارتودنسی معمولی برخوردار شوند. بیماران باید قبل از جلسه ارتودنسی  داروی عادی ضد صرع شان را مصرف کنند و غذای معمول خود را بخورند و از تنظیم وقت ارتودنسی برای اوقاتی که خسته هستند، خودداری کنند.

بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) بهتر است از درمان گروهی نزد متخصصین مقتضی همراه درمان ارتودنسی بهره مند شوند که شامل پزشک بیمار، متخصص اعصاب، متخصص MS، پرستار و سرپرست بیمار می‌شود. مسواک‌های برقی هم می‌توانند ضعف توانایی دست ها را جبران کنند.

هپاتیت‌های نوع C ، B و D از طریق خون سرایت می‌کنند و توسط ترشحات عفونی و اجسام نوک‌تیز آلوده منتقل می‌شوند. تمامی بیماران باید به گونه ای درمان شوند که گویی آلوده هستند و باید از شیوه‌های عمومی کنترل عفونت استفاده گردد. اصلی‌ترین پروسه های ارتودنسی که منجر به ایجاد آئروسل می‌شوند عبارتند از حذف مینای دندان حین استریپ نمودن بین دندانی، حذف سمان باقیمانده پس از دیباندینگ و پروفیلاکسی.

بیماری دیابت چه در موارد نیاز به تزریق انسولین (دیابت نوجوانی) و چه بدون نیاز به تزریق انسولین (دیابت بزرگسالی) چنانچه به خوبی کنترل شود منعی برای درمان ارتودنسی نخواهد داشت.

بیشترین اختلال کلیوی که متخصص ارتودنسی  با آن مواجه می‌شوند نارسایی مزمن کلیه است. اگر بیماری به خوبی تحت کنترل باشد، درمان ارتودنسی منعی نخواهد داشت. درصورتیکه نارسایی کلیوی از نوع پیشرفته بوده و امکان دیالیز وجود داشته باشد باید درمان ارتودنسی به تعویق بیفتد.